Week van de euthanasie

Soms ben je blij dat in de rest van de wereld niemand Nederlands leest, en hoop je dat sommig vaderlands nieuws de wereldpers niet bereikt.
Deze week is het is ons gezellige landje de Week van de euthanasie. Hoe verzin je het? Er wordt een filmfestival gehouden in Amsterdam met als titel 'The End' (met fraaie rolprenten als 'De goede dood'), er is een 'wilsverklaringen-estafette', enfin, u kunt het zo bizar niet bedenken of de zelfmoordclub (aldus Karel van het Reve) heeft het geprogrammeerd.

Trouw vanochtend (met tussen vierkante haken mijn commentaar):

Morgen rondt de Kamer het debat over een [zo mogelijk nog] soepeler toepassing van de euthanasiewet af, waardoor ook mensen met dementie voor euthanasie in aanmerking kunnen komen [jawel]. Ook de ambulante teams komen aan de orde. Een meerderheid van PvdA, VVD, GroenLinks en D66 heeft geen problemen met het initiatief van de NVVE, zo bleek in november. Een grote minderheid van CDA, ChristenUnie, SGP, SP en PVV heeft er wel moeite mee. Minister Schippers [VVD] van volksgezondheid stelt slechts als voorwaarde dat de teams zich aan de wet houden.

Dat zullen ze ongetwijfeld doen. Maar als de wet nu eens niet rechtvaardig is? Die vraag wordt niet gesteld, het enige wat hoeft te gebeuren is dat het domme en daarom onrustige volk (PVV, SP) leert vertrouwen dat alles in goede, betrouwbare handen is.

Alleen al de benoeming van Jan Suyver tot voorzitter van de Stichting Levenseindekliniek waaronder de ambulante teams vallen, moet mogelijke onrust wegnemen. Hij was jaren voorzitter van de regionale toetsingscommissies die controleren of artsen zich houden aan de euthanasiewet.

Men neme nota: de voorzitter van de regionale toetsingscommissies die controleren of artsen zich houden aan de euthanasiewet blijkt zelf een zodanige euthanasiast te zijn dat hij met hetzelfde enthousiasme de "morbide eenheid" gaat leiden. Dit verhoogt niet het vertrouwen in de euthanasieclub, dit verlaagt het vertrouwen in de toetsingscommissies.

In een interview met het blad Relevant van de NVVE noemt Suyver zichzelf behoudend liberaal en meelevend protestant. 'Ik denk dat het kan helpen als men weet dat de voorzitter van de Stichting Levenseindekliniek een vrijzinnig hervormde achtergrond heeft en nog steeds aan een kerk verbonden is.'

Heel fijn. Toont weer eens aan wat een soepel begrip 'meelevend' is. Waar komt compassie/medelijden/barmhartigheid enz. vandaan, hoe is het woord in de geschiedenis gekomen? Omdat ene Jezus Christus zegt: "Bemin uw naaste als uzelf" en specificeert: "zoals Ik u heb liefgehad". (Eerst) je eigen leven beminnen (en vervolgens dat van je naaste), en niet omdat je voldoet aan bepaalde door de wet bepaalde kwaliteit-van-levens-voorwaarden, maar omdat je zelf (oneindig) bemind wordt. De mens kan (een beetje) barmhartig zijn omdat hij (heel veel) Barmhartigheid ondervindt.
Dat loopt nooit uit op doodmaken (ook niet op zelfmoord), want beminnen wil zeggen: "Ik wil dat jij niet sterft" (Gabriel Marcel).
Zonder dit fundament kan met 'compassie' en 'verbondenheid' van alles en nog wat gerechtvaardigd worden, waarvan, helaas, akte.
We lezen verder:

Zes ambulante teams van artsen en verpleegkundigen zullen mensen thuis helpen [zonder overigens te weten wat er na hun dood met hen gebeurt]. Kan dat niet, dan kunnen ze naar een Haagse levenseindekliniek die in de tweede helft van dit jaar opent. Suyver en De Jong benadrukken dat de teams zich aan alle wettelijke criteria zullen houden [ongetwijfeld]: ondraaglijk en uitzichtloos lijden, een vrijwillig en weloverwogen verzoek en beoordeling door een tweede arts.

Laten we deze befaamde criteria eens onder de loep nemen.
Ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Het leven als zodanig is ondraaglijk en uitzichtloos als we de betekenis ervan niet kennen of minstens aanvoelen. Ook voor een kerngezond mens. Maar dat betekent niet dat we met z'n allen er een eind aan moeten maken, maar dat we elkaar moeten helpen de betekenis te zoeken en te vinden.
Een vrijwillig en weloverwogen verzoek. Ook mijn leerlingen op de middelbare school begrijpen dat je geen vrijwillig en weloverwogen verzoek kunt doen over de dood: zolang we niet weten wat de dood is (en de liberaal is er toch van overtuigd dat er nooit iemand van teruggekomen is), kun je er niet in redelijkheid en vrijwillig voor kiezen. Misschien wordt het na de dood erger, dat kun je niet weten.
Beoordeling door een tweede arts. Wat kan een arts (die als taak heeft mensen gezond te maken) zeggen over de leefwaardigheid van een leven, over de zin van het leven? Daar weet hij even veel of weinig van als ieder ander. Hooguit is hij bevooroordeeld door zijn medische onmacht het lijden te verlichten.

Maar Trouw ziet - met de NVVE - wel een probleem. Waakzaam sluit het af met de constatering:

Dankzij giften van de leden heeft de stichting een startkapitaal van bijna zes ton. Probleem is dat zorgverzekeraars de behandeling niet vergoeden. Menzis en Zorg en Zekerheid willen wel meewerken, maar dat betekent nog niet dat ze ook echt over de brug komen, aldus De Jong.

Het geld dat spant de kroon.