zondag 28 februari 2010

Het gaat de PvdA helemaal niet om homodiscriminatie

Het lijkt surrealistisch. Terwijl het in het buitenland de PvdA sterk wordt verweten vanwege Afganistan het kabinet te hebben laten vallen (de New York Times schrijft dat "Nederland zichzelf en al zijn bondgenoten verzwakt door ervoor te kiezen Einzelgänger te zijn"), houdt in Nederland de partij zich bezig met het organiseren van bespottelijke manifestaties tegen haast niet meer voorkomende katholieke pastoors.

Een buitenstaander zou zeggen: als het je om religieuze homodiscrimatie gaat, heeft het meer zin om te protesteren bij een moskee (erin zal wel niemand durven). Geen enkele grote levensbeschouwelijke traditie is enthousiast over homoseksueel gedrag. Maar de aanwijzingen die de sharia geeft (steniging e.d.) zijn evident aanzienlijk minder prettig dan de manier waarop Christus' Kerk in de loop der eeuwen de algemeen-menselijke moraal gecorrigeerd heeft ("respect", "fijngevoeligheid" e.d.).

Die buitenstaander is echter niet zo slim als mevrouw Ploumen, anders was hij wel PvdA-voorzitter geworden!

Want het PvdA-initiatief, in al z'n lompheid en goeiekopigheid, is in zijn soort uitgekookt. Sinds enkele jaren kampt de partij met een serieus probleem: hoe twee groepen min of meer traditionele PvdA-stemmers niet van zich te vervreemden? Groepen die elkaar op ideologische gronden uitsluiten: hoe de voorvechters van homorechten te verzoenen met de moslims? Als ze naar elkaar kijken, zien ze dat het het één of het ander is. Als je ze beiden wilt vasthouden, moet je ervoor zorgen dat ze niet naar elkaar, maar naar een "derde" vijand kijken (liefst eentje, die zelf weinig stemmen vertegenwoordigt en, indien mogelijk, ook om ideologische redenen nauwelijks weerstand zal bieden).

En toen herinnerde mevrouw Ploumen zich plotseling dat ze zelf van huis uit katholiek is. En destijds als Cordaid-directeur heel veel geld van de katholieke Kerk heeft mogen uitgeven. Als ze het maar ideologisch verantwoord deed. Die methode is voor herhaling vatbaar. We gebruiken nog een keer de Kerk voor onze eigen doeleinden. Wat is ideologisch meer verantwoord dan te vechten voor homorechten tegen je eigen Kerk?

Christus wordt in het Evangelie twee keer heel erg boos: als het gaat over misbruik van kinderen; en als de tempel (de Kerk) gebruikt wordt voor eigen doeleinden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten