De [VN-Conventie over de kinderrechten van 1989] noemt het gezin “de natuurlijke omgeving voor de groei en het welzijn van al zijn leden en in het bijzonder van de kinderen”. Welnu, juist het gezin, gefundeerd op het huwelijk tussen een man en een vrouw, is de grootste hulp die aan kinderen geboden kan worden. Zij willen dat er van hen gehouden wordt door een moeder en door een vader die van elkaar houden en ze hebben het nodig te wonen, te groeien en samen te leven met allebei de ouders, want de figuur van de moeder en die van de vader vullen elkaar aan in de opvoeding van hun kinderen en in de vorming van hun persoonlijkheid en identiteit. Het is dus van belang er alles aan te doen om ze te laten opgroeien in een gezin dat verenigd is en stabiel. Daarom moeten we de echtgenoten oproepen nooit de diepe redenen en de sacramentaliteit van hun huwelijksovereenkomst uit het oog te verliezen en die bond steviger te maken door te luisteren naar het Woord van God, door het gebed, door een voortdurende dialoog, wederzijdse acceptatie en wederzijdse vergeving. Een niet serene gezinsomgeving, verdeeldheid tussen de ouders en in het bijzonder scheiding en echtscheiding zijn niet zonder gevolgen voor de kinderen, terwijl steun aan het gezin, de bevordering van wat goed is voor het gezin, van zijn rechten, eenheid en stabiliteit, de beste manier is om de rechten en de echte behoeften van minderjarigen te beschermen.
dinsdag 9 februari 2010
Kinderrechten
Gisteren zei de paus in een audiëntie aan de Plenaire vergadering van zijn Raad voor het gezin onder meer:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten