Het gaat daarbij overigens zeker niet zozeer om de implementatie van ethische regels, alswel de erkenning en ondersteuning van bestaande en op te richten praktijken, op alle niveau's, met name (maar niet per se alleen) op christelijke grondslag, zoals de katholieke kerk en de kerken in al hun verschijningsvormen. Meer in het algemeen betreft het de ondersteuning van alle maatschappelijke groepen en initiatieven - van klein tot groot - die bijdragen aan een betere samenleving. Criterium moet zijn hun praktische resultaat, en niet een ideologische maat zoals de - verkeerd begrepen en tot ideologie verheven - scheiding van kerk en staat. Meer maatschappij, kort gezegd.
Zowel samenwerking met áls afwijzen van de PVV zonder dat het CDA haar beginselen nagaat zal uiteindelijk ertoe leiden dat zij haar bestaansrecht verliest als ‘tweede VVD’ (of ‘tweede PvdA’). Iedereen die nu roept dat het CDA de PVV moet afwijzen met appèl aan de christelijke beginselen, draagt bij aan dat verlies van bestaansrecht. Maar zij die samenwerking bepleiten zonder dat het CDA haar positie verheldert, laten haar verworden tot een ‘tweede PVV’ of ‘tweede VVD’, en – op de korte termijn – een soort moralistisch verbindingsstuk tussen de VVD en de PVV. Vergelijk daarvoor de discussie omtrent de 9/11-toespraak in New York: het CDA zit verlegen om een gedegen antwoord op deze laatste provocatie van Geert Wilders.
Verhagen moet kortom weten wat hij zelf eigenlijk wil bereiken of – beter gezegd – wat hij voorstaat. Anders is het binnenkort inderdaad ‘Schluss’ met het CDA. Het agreement to disagree van 30 jul jl. is een teken dat het CDA de confrontatie met in de eerste plaats zichzelf en zijn (weggelopen) kiezers niet aandurft.
Het CDA wordt door de PVV geprovoceerd met betrekking tot zijn identiteit en grondslagen. De PVV stelt een Nederlandse cultuur voor die Joods-christelijke wortels heeft. Dat beaamt het CDA, waar partijen als D66, PvdA en GroenLinks Nederland meer beschouwen als een identiteitsloze of multi-identitaire samenleving (excuseer de generalisatie).
Het CDA wordt dus uitgedaagd om kleur te bekennen met betrekking tot die christelijke identiteit, van Nederland maar met name van het CDA zelf, als uitgangspunt voor de ordening van de samenleving. Met andere woorden: wat onderscheidt het CDA van de PVV, terwijl zij dezelfde identiteit zeggen voor te staan?
De PVV ontleent aan de christelijke identiteit geen of nauwelijks een criterium voor de inrichting van de samenleving, of althans enkel voor zover die haar non-oplossingen rechtvaardigt. Zij lijkt daarin wel enigszins op de zelfverklaarde aartsvijand D66. Deze twee partijen staan dichter bij elkaar dan zij zelf denken.
Het CDA echter zou aan zijn identiteit juist wél een principe voor ordening – oplossingen dus – kunnen ontlenen. Dat kan nochtans alleen indien het CDA de moed heeft te beseffen dat het christendom niet gelijk staat aan de postmoderne ('moralistische') interpretatie die vaak binnen en buiten de partij eraan wordt gegeven. Ik doel hiermee op de discrepantie met de oordelen die het christendom vanuit haar visie op de mens en de maatschappij geeft op tal van onderwerpen in de samenleving, en die vaak niet gelijk zijn aan hetgeen waartoe politici (vergelijk het programma van het CDA) die reduceren.
In dit verband zou ik graag in herinnering brengen dat de PVV in Brabant en Limburg veel stemmen heeft gewonnen, en het CDA verloren. Dat zijn bij uitstek de gebieden waar een tot voor kort volgens christelijke principes ingerichte samenleving omgevormd wordt tot een atheistische samenleving. Deze mensen zijn zelf voor het overgrote deel niet (meer) christelijk, maar zijn wel min of meer 'gewend' aan een christelijke samenleving die snel verdwijnt. Zij redeneren dat het CDA de tradities van Nederland – en dus ook van deze gebieden – niet (meer) voorstaat. Let wel: de tradities van deze gebieden zijn de christelijke tradities. Dat zij nu voor de PVV kiezen – die roept dat onze traditie moet worden beschermd – is niet zo vreemd, zij het dat de PVV zoals gezegd geen oplossingen heeft. Echte trouw aan haar traditie en haar electoraat zou het CDA moeten brengen tot de durf om te erkennen dat een samenleving die naar christelijke principes is ingericht een goede samenleving is. En dan zou ze daarnaar moeten handelen en daarvoor staan.
Het gaat daarbij overigens zeker niet zozeer om de implementatie van ethische regels, alswel de erkenning en ondersteuning van bestaande en op te richten praktijken, op alle niveau's, met name (maar niet per se alleen) op christelijke grondslag, zoals de katholieke kerk en de kerken in al hun verschijningsvormen. Meer in het algemeen betreft het de ondersteuning van alle maatschappelijke groepen en initiatieven - van klein tot groot - die bijdragen aan een betere samenleving. Criterium moet zijn hun praktische resultaat, en niet een ideologische maat zoals de - verkeerd begrepen en tot ideologie verheven - scheiding van kerk en staat. Meer maatschappij, kort gezegd.
BeantwoordenVerwijderenZowel samenwerking met áls afwijzen van de PVV zonder dat het CDA haar beginselen nagaat zal uiteindelijk ertoe leiden dat zij haar bestaansrecht verliest als ‘tweede VVD’ (of ‘tweede PvdA’). Iedereen die nu roept dat het CDA de PVV moet afwijzen met appèl aan de christelijke beginselen, draagt bij aan dat verlies van bestaansrecht. Maar zij die samenwerking bepleiten zonder dat het CDA haar positie verheldert, laten haar verworden tot een ‘tweede PVV’ of ‘tweede VVD’, en – op de korte termijn – een soort moralistisch verbindingsstuk tussen de VVD en de PVV. Vergelijk daarvoor de discussie omtrent de 9/11-toespraak in New York: het CDA zit verlegen om een gedegen antwoord op deze laatste provocatie van Geert Wilders.
Verhagen moet kortom weten wat hij zelf eigenlijk wil bereiken of – beter gezegd – wat hij voorstaat. Anders is het binnenkort inderdaad ‘Schluss’ met het CDA. Het agreement to disagree van 30 jul jl. is een teken dat het CDA de confrontatie met in de eerste plaats zichzelf en zijn (weggelopen) kiezers niet aandurft.
Het CDA wordt door de PVV geprovoceerd met betrekking tot zijn identiteit en grondslagen. De PVV stelt een Nederlandse cultuur voor die Joods-christelijke wortels heeft. Dat beaamt het CDA, waar partijen als D66, PvdA en GroenLinks Nederland meer beschouwen als een identiteitsloze of multi-identitaire samenleving (excuseer de generalisatie).
BeantwoordenVerwijderenHet CDA wordt dus uitgedaagd om kleur te bekennen met betrekking tot die christelijke identiteit, van Nederland maar met name van het CDA zelf, als uitgangspunt voor de ordening van de samenleving. Met andere woorden: wat onderscheidt het CDA van de PVV, terwijl zij dezelfde identiteit zeggen voor te staan?
De PVV ontleent aan de christelijke identiteit geen of nauwelijks een criterium voor de inrichting van de samenleving, of althans enkel voor zover die haar non-oplossingen rechtvaardigt. Zij lijkt daarin wel enigszins op de zelfverklaarde aartsvijand D66. Deze twee partijen staan dichter bij elkaar dan zij zelf denken.
Het CDA echter zou aan zijn identiteit juist wél een principe voor ordening – oplossingen dus – kunnen ontlenen. Dat kan nochtans alleen indien het CDA de moed heeft te beseffen dat het christendom niet gelijk staat aan de postmoderne ('moralistische') interpretatie die vaak binnen en buiten de partij eraan wordt gegeven. Ik doel hiermee op de discrepantie met de oordelen die het christendom vanuit haar visie op de mens en de maatschappij geeft op tal van onderwerpen in de samenleving, en die vaak niet gelijk zijn aan hetgeen waartoe politici (vergelijk het programma van het CDA) die reduceren.
In dit verband zou ik graag in herinnering brengen dat de PVV in Brabant en Limburg veel stemmen heeft gewonnen, en het CDA verloren. Dat zijn bij uitstek de gebieden waar een tot voor kort volgens christelijke principes ingerichte samenleving omgevormd wordt tot een atheistische samenleving. Deze mensen zijn zelf voor het overgrote deel niet (meer) christelijk, maar zijn wel min of meer 'gewend' aan een christelijke samenleving die snel verdwijnt. Zij redeneren dat het CDA de tradities van Nederland – en dus ook van deze gebieden – niet (meer) voorstaat. Let wel: de tradities van deze gebieden zijn de christelijke tradities. Dat zij nu voor de PVV kiezen – die roept dat onze traditie moet worden beschermd – is niet zo vreemd, zij het dat de PVV zoals gezegd geen oplossingen heeft. Echte trouw aan haar traditie en haar electoraat zou het CDA moeten brengen tot de durf om te erkennen dat een samenleving die naar christelijke principes is ingericht een goede samenleving is. En dan zou ze daarnaar moeten handelen en daarvoor staan.