Men heeft ooit eens aan Johannes Paulus II de vraag gesteld of aids een straf van God was. Hij heeft toen heel wijs geantwoord dat het erg moeilijk is Gods bedoelingen te kennen. Ikzelf redeneer helemaal niet in dat soort termen. Ik zie in deze epidemie dus geen straf, hoogstens een soort immanente gerechtigheid, een beetje zoals we op het ecologische vlak soms de rekening gerepresenteerd krijgen voor wat wij het milieu aandoen. Misschien wreekt ook de menselijke liefde zich soms als ze slecht behandeld wordt, zonder dat daarvoor een transcendente bron tussenbeide moet komen. Misschien is het een soort immanente gerechtigheid, maar wat de concrete oorzaken betreft, moeten de artsen ooit in staat zijn te zeggen hoe deze ziekte is ontstaan, hoe ze aanvankelijk werd doorgegeven en dan verder verspreid raakte... Maar algemener beschouwd, houd ik het bij iets in de orde van een soort immanente gerechtigheid. Slecht omgaan met de fysieke natuur brengt haar ertoe ons op onze beurt slecht te behandelen en slecht omgaan met de diepere aard van de menselijke liefde mondt ten slotte altijd uit in catastrofes op alle niveaus.(Louis Mathou, Gesprekken met Monseigneur Léonard, uitg. Lannoo, ISBN 9789020991345, blz. 173-174)
Onderteken HIER een petitie ter ondersteuning van mgr. Léonard.
P.S. Wat is "immanente gerechtigheid"? St. Thomas van Aquino spreekt over een "conversio creaturarum ad hominem" als straf voor een eerdere "conversio ad creaturas" (en "aversio a Deo") van de kant van de mens. Als de mens een schepsel niet als schepsel (teken) Gods maar als doel op zich ofwel als eigen product behandelt, "voelt" het schepsel zich misbruikt en keert het zich, op de één of andere wijze, tegen de mens.
Zie ook dit artikel uit de Volkskrant: aids is het gevolg van een levensstijl.
Deze link gaat in het geheel niet over deze kwestie, maar is mijns inziens wél bijzonder interessant en helder:
BeantwoordenVerwijderenhttp://blog.acton.org/archives/19305-removing-faith-from-public-life-again.html