Een volledig ‘autonomistische’ opvoeding laat de jongere ten prooi aan zijn voorkeuren, aan zijn instinctiviteit, berooft hem van een ontwikkelingscriterium; maar een opvoeding die beheerst wordt door angst voor de confrontatie van de puber met de wereld, en die er slechts op gericht is hem te beschermen tegen schokken, maakt van hem een wezen dat in de relaties met de werkelijkheid ofwel niet in staat is persoonlijkheid te zijn, ofwel opstandig en potentieel onevenwichtig is. Hier zien we pijnlijk duidelijk de situatie van veel opvoeders – gezinnen en scholen – wier hoogste ideaal lijkt te zijn absoluut niets te riskeren. Maar de methode die educatief gezien de beste vruchten afwerpt, is niet die welke de werkelijkheid ontvlucht om in afzondering het goede te bevestigen, maar die welke leeft van het bevorderen van de overwinning van het goede in de wereld. ‘In de wereld’ betekent in de confrontatie met de hele werkelijkheid, een ‘riskante’ confrontatie, zou men kunnen zeggen; of beter: een veeleisende confrontatie. De adolescent afzonderen van de wereld, of ook: hem niet helpen en leiden in de confrontatie met de wereld, betekent in het levendige bewustzijn van bepaalde jongeren de bittere ontdekking bewerkstelligen dat een passende leiding voor de overwinning van het goede op het kwade niet bestaat.Luigi Giussani, ‘Het risico van de opvoeding’, Stichting Levende Mens, Leiden 2011, ISBN 9789081695015, blz. 48.
Bestel het boek HIER voor 11,49 + verzendkosten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten