Michelle Martin, de ex-vrouw van Dutroux

Redactioneel commentaar (door Sander van Walsum) in de Volkskrant van vanmorgen:

Buiten de kring van direct betrokkenen wekt Michelle Martin, de ex-vrouw en medeplichtige van veelvoudig kindermoordenaar Marc Dutroux, mildere gevoelens op dan de vorige week veroordeelde massamoordenaar Anders Breivik. Dat hangt natuurlijk samen met de omstandigheid dat Dutroux en Martin hun misdrijven al zo'n twintig jaar geleden pleegden, maar ook met het feit dat Martin gekweld leek door haar aandeel in de moorden en - anders dan de onverbeterlijke Breivik - berouw heeft getoond. En daarvoor willen de bewoners van de voorheen christelijke wereld nogal eens gevoelig zijn.
Uiteraard kan van de nabestaanden van Dutroux' slachtoffers niet worden verwacht dat hun mededogen met een gevallen vrouw prevaleert boven wraakgevoelens tegenover de daders. Misschien is dat zelfs te veel gevraagd voor iedereen die in de jaren negentig deelgenoot was van de ontreddering die de zaak-Dutroux destijds in België teweegbracht. Met een verblijf van 16 jaar in de gevangenis is Martin er welbeschouwd genadig van afgekomen - een opvatting die ze ook zelf zou huldigen.
Hoe invoelbaar het onbegrip van veel Belgen voor de voorwaardelijke vrijlating ook is, het is goed - de rechtsstaat waardig - dat het Hof van Cassatie zich er niet door heeft laten beïnvloeden. Straf dient tenslotte niet alleen als vergelding, maar ook ter loutering van de daders. Beide beginselen staan soms onvermijdelijk met elkaar op gespannen voet.
Niet alleen justitie in België was zich daarvan bewust, ook de - geplaagde - rooms-katholieke kerk. Op korte termijn had ze mogelijk meer bijval geoogst als ze zich tegen de opname van Martin in het klooster van Malonne had gekeerd. Maar het vierde en het zesde van de de 'zeven werken der barmhartigheid' - de vreemdelingen herbergen en de gevangenen bevrijden - wogen uiteindelijk zwaarder.
Daarmee vervult het klooster van Malonne een functie die - paradoxaal genoeg - in de duistere tijden waarin de kloosterorden floreerden misschien wel meer vanzelf sprak dan nu. Hopelijk keert de rust rondom het nieuwe onderkomen van Martin spoedig terug, en kan de bekendste bewoonster er een nieuw leven opbouwen.