De boodschap aan Maria is objectief beschouwd één van de grootste werken die in de twintigste eeuw geschreven zijn. Het heeft weinig aandacht gekregen, omdat het niet begrepen werd. Toch is in dit werk heel de genialiteit van het katholieke christendom samengebald. [...]Begin Carnaval dit jaar een paar uur later en kom op zaterdagavond 1 maart naar de presentatie van dit nieuwe boek, door de kleinzoon van de auteur, tijdens de eerste CobbenhagenAvond in Tilburg!
“Het is niet aan de steen zijn plaats te kiezen, maar aan de Meester van het Werk die hem heeft gekozen”, zegt Pierre de Craon [...] – die als kathedralenbouwer goed weet waar de stenen geplaatst moeten worden. [...]
Pierre de Craon is het personage dat volledig uitdrukt wat de mens is, uitdrukking geeft aan het menselijk ‘ik’. Hij is het genie, de architect, degene die schept voor allen, die een wereld realiseert waar allen één zijn, gericht op het ideaal en vol wederzijdse hulp. Hij is de bouwer van kathedralen, die het grootste symbool zijn van de eenheid van het volk.
Want genie is wie uitdrukking geeft aan zijn volk. Door op uitzonderlijke wijze zijn volk tot uitdrukking te brengen, roept en verenigt hij het. Het genie heeft van nature de functie van eenheid onder de mensen. Op welk terrein het zich ook uitdrukt, het heeft de functie van samenbrengen en eenheid. Juist omdat het geniaal is en allen uitdrukt, heeft het genie een absolute gevoeligheid voor de oproep van schoonheid, gerechtigheid en nut die de werkelijkheid ons op mysterieuze wijze doet.
“De vrede: wie haar kent, weet dat de vreugde en de pijn er een zelfde deel aan hebben. Mijn vrouw is dood. Violaine is dood. En zo is het goed”. “Is het doel van het leven soms te leven? [...] Niet te leven, maar te sterven, [...] en lachend te geven wat we hebben! Daar is de vreugde, daar de vrijheid, daar de genade, daar de eeuwige jeugd!” “En waarom zichzelf kwellen als het eenvoudig is te gehoorzamen?” [...]
Deze pagina’s bevatten het ideaal van alles. Hun thema is de liefde, dat wil zeggen: het eigen zijn opvatten in functie van het totale plan. Het plan heeft een naam, is een mens, Christus: ons leven opvatten als functie van Hem, door de brandende pijn heen, door een buitengewone impuls tot edelmoedigheid heen, en door de gewoonheid van de dagelijkse gehoorzaamheid. Het alternatief is de kleinmoedigheid en de bekrompenheid.
Elke dag moeten we kiezen tussen deze twee wortels: ofwel de wortel van Anne Vercors ofwel de wortel van Elisabeth (Uit de inleiding van Luigi Giussani op De Boodschap aan Maria).
vrijdag 21 februari 2014
Het drama van de kathedralenbouwer: groots katholiek literair werk in het Nederlands gepubliceerd
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten