de abtLiefde en haast gaan slecht samen, Mañara. De liefde meet men aan het geduld. Een gelijke en zekere pas: dat is de tred van de liefde, die wandelt tussen twee jasmijnhagen, aan de arm van een meisje, of alleen tussen twee rijen graven. Geduld. U bent niet hier gekomen, mijnheer, om gefolterd te worden. Het leven is lang hier. Er zijn een kindertijd en een opvoeding nodig, een jeugd en een onderricht, een rijpheid die nieuwsgierig is naar het eerlijke gewicht van de dingen en een langzame ouderdom, verliefd op het graf. Hoe voorzichtig moeten we ons dus bewegen! Want het bijtende boetekleed houdt niet van het geweld dat de jeuk in het bloed uitblust en je moet je heel koest houden in een smalle en korte doodskist, hoe kort je je er ook in neervlijt met het gezonde verlangen om een uur of twee te slapen met een slaap, leeg en diep als het ogenblik.Je bloed vergieten is iets lieflijk verraderlijks; en slapeloosheid verteert het hart. Welnu, het leven is lang hier, begrijpt u me? Ook de te hartstochtelijke honger is een bekoring. Men moet het bittere kruid en de lauwe wortel fijnmalen met de kaken van een dier met een mooi weiland voor zich en lange, lange zomeruren.
(uit het 'Vierde tafereel' van: Oscar Vladislas Milosz, Miguel Mañara, vertaald door uw bloghouder, uitg. Stichting Levende Mens, Leiden 2012, 66 blz., isbn 9789081695008, prijs € 17,95)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten