vrijdag 10 september 2010

"Het misbruik situeert zich vooral in de jaren zestig, met een sterke terugval in de jaren tachtig. Een trend die we ook elders in Europa zien"

Aldus de Belgische kinderpsychiater Peter Adriaenssens bij de presentatie van zijn "onaffe" rapport over sexueel misbruik van minderjarigen door geestelijken in België.
Eerder schreven wij al:
Niet irrelevant is dat het grootste deel van de klachten betrekking heeft op de jaren zestig en zeventig, die van de "sexuele revolutie" enerzijds en van de grote geloofscrisis in de katholieke Kerk anderzijds.
Terecht verbindt de paus het gebrek aan respect voor de menselijke persoon met deze algemene geloofscrisis in de Kerk en stelt hij dat de verzwakking van het geloof een betekenisvolle factor is geweest in het verschijnsel van sexueel misbruik van minderjarigen. [...]
Er wordt nu in de media gedaan alsof sexueel misbruik van minderjaren een typisch kerkelijk probleem is. Men kan beter zeggen: typisch niet. Maar elk geval is zeer ernstig (daar dacht "weldenkend Nederland" in de jaren '70 en '80 overigens ook anders over - en blijkbaar ook mensen in de Kerk, ook op hoge posities) en moet serieus onderzocht en indien bewezen aangepakt worden. Zoals de afgelopen jaren, op instigatie van Rome, in de katholieke Kerk overal gebeurt.
Zie ook Breviatio manus en kindermisbruik.

1 opmerking:

  1. Het is inderdaad opvallend dat de "seksuele revolutie" van de jaren-60 precies samenvalt met deze gevallen van misbruik binnen de Kerk en het is heel opvallend dat we "discussies" over het celibaat bij progressieven vinden (Acht-Mei Beweging) die een voorstander waren van opheffing. Ook toevallig: volgens de laatste gegevens vinden we deze gevallen van misbruik bij z.g. progressieve ordes en congregaties in Nederland, die aan de wieg van de Acht-Mei hebben gestaan. Ook heel opvallend: Mgr.Roger Vangheluwe was een PROGRESSIEVE bisschop, weten wet nog??. Dat is zeker geen toeval. Het is overigens ook geen toeval dat juist in die tijd (jaren 60) nogal wat pastoors en geestelijken opeens heel erg raar begonnen te doen, zoals wij zelf meegemaakt hebben.

    Ik ben overigens als kind zelf misbruikt, maar dat gebeurde in een Staatsinstelling van Openbaar Onderwijs. In het katholiek onderwijs ben ik nooit met een vinger aangeraakt. Ook niet door geestelijken. Nu blijkt dat ook dit soort slachtoffers zich bij de Commissie Adriaenssens hebben gemeld. Dat begrijp ik nu weer niet, want hoeveel extra "gevallen" "binnen de Kerk" krijg je daarmee dan?

    Ik zou graag willen weten hoeveel slachtoffers er precies zijn geweest. Aan derde-graads getuigen heb ik niks.

    BeantwoordenVerwijderen