"De uiteindelijke misdaad is: geloofsroof"

Mooi artikel in de Volkskrant waarin Willem Jan Otten uitlegt waarom hij, ondanks het vóorkomen van zeer ernstige misdaden in de katholieke Kerk, er lid van blijft. De laatste alinea's:

Vraag me dan ook niet hoe het zit, en vergeef me als ik te mooi wil klinken, maar ik ben het afgelopen jaar gaan geloven dat ik, door op de knieën te gaan en deel uit te blijven maken van Christus’ Lichaam, meer voor mijn [in zijn jeugd door een priester misbruikte] vriend beteken dan wanneer ik mijn kerklidmaatschap had opgezegd.
Die reductie van de kerk tot een soort vereniging van gelijkgezinden - die klopt in mijn ogen niet. Mijn vriend zou zo’n levenslange pijn niet gevoeld hebben, niet op zijn wijze, als het op de schaakclub was gebeurd.
Hij kan niet zonder woede en spanning de kerk in, hij brengt het fysiek niet op, en ik geloofde hem toen hij zei dat hij het deerlijk mist, vooral de eucharistie. Wat moet ik anders dan doorgaan met op de knieën gaan in de kerk, die nu eenmaal sinds haar eerste uur - sinds de kruisdood - niets anders doet dan in het reine komen…
Zij is een kerk van zondaars, en als ik uit haar stap, ben ik niet van haar af. Niet van het verlangen waar zij uit bestaat, niet van het geloof dat zij belichaamt en dat juist ook door mijn vriend zo deerlijk wordt gemist.
Als wij haar verlaten - waar zal de kerk dan zijn, als zij, na het langdurige, pijnlijke verzoeningsproces, weer gezocht kan worden door de slachtoffers?

P.S. Volgens de Volkskrant borduurt Ottens stuk voort op een eerder in het Nederlands Dagblad verschenen artikel van zijn hand, ik neem aan in de papieren editie. Als iemand die het ND heeft mij een scan zou kunnen sturen, dan graag!