De SGP en de katholieke Kerk

Interessant stuk van Anthony Ruijtenbeek op de site van het Katholiek Nieuwsblad. De laatste regels:

Is het niet zo dat de Reformatie van oorsprong haar bestaansrecht ontleent aan het feit dat men vond dat de katholieke Kerk een verkeerde richting op ging? We zijn nu vier eeuwen verder en zowel binnen de katholieke Kerk als in de gereformeerde wereld is er veel veranderd. Gereformeerden zullen hun appèl aan de katholieken dan ook moeten aanpassen aan deze gewijzigde omstandigheden, de katholieken hebben de voorlopig laatste evaluatie (Dominus Iesus) reeds achter de rug. Óf men vindt nog steeds dat de katholieke Kerk onvoldoende veranderd is, en dan dient men het appèl aan hen te hernieuwen en opnieuw duidelijk uit te spreken, óf men is, zoals een prelaat dat niet zo lang geleden pittig verwoordde, inderdaad een actiegroep die vergeten is zichzelf op te heffen. 'Vleesch noch visch' is hierbij niet mogelijk. Het is óf het een, óf het ander.
De SGP, als politieke arm en ook uithangbord van de Bevindelijk Gereformeerde zuil heeft hier een eigen verantwoordelijkheid in, zeker ook omdat men de meer 'precieze' kant van de gereformeerde wereld vertegenwoordigt. Nu er een kleine, maar uitgesproken groep katholieken zich tot de SGP wendt, wordt het bovengenoemde weer actueel. Men kan het gesprek aan gaan, men kan ook juist een uitgesproken, maar beargumenteerde, afwerende houding aannemen. Maar negeren kan men dit niet, niet zonder de eigen beginselen en evangelische roeping te verzaken.

Hopelijk komt er een reactie vanuit de SGP.