"Ik sta wel nergens voor, maar ben tenminste niet hypocriet" is vals en vruchteloos

Wij zijn geroepen te vechten tegen alles en iedereen om de waarheid van het leven te bevestigen. Onze enige echte moeite is dat we net zo kleinzielig, lui en verraderlijk zijn als de anderen! Maar, wanneer men mij zegt (en het is heel belangrijk om dit voor ogen te houden): "Nou, jij zegt iets, jij preekt iets, en vervolgens maak je net als iedereen fouten...", dan antwoord ik: "Sorry, maar wees tenminste onder de indruk van dit wonder, dat, ook al maak ik fouten als iedereen, ik niet alleen ze niet goedpraat - zoals de anderen - maar ook de moed heb om tegen mezelf in te gaan en te zeggen: "De waarheid is anders"." En dat is een ongelooflijke moeite, die elke vader en elke moeder, als ze bewust en intelligent leven, moeten ondergaan. Zoals ik al andere keren gezegd heb: je zult geen werkelijk opvoedende vader of moeder zijn als je niet, terwijl je tegen je kinderen zegt: "Doe dit niet, doe dat!", diep in jezelf een stem hoort die je zegt: "Laten we hopen dat hij niet te weten komt wat ikzelf gedaan heb!". Maar je begrijpt dat dat geen kwestie van bedrog is! Het is de laatste eer die we brengen aan de waarheid. Werkelijk slecht, echt een duivelse, kwaadaardige houding is het te eisen dat ik niet van de waarheid getuig enkel omdat ikzelf zwak ben en er niet naar leef. Maar getuigen van de waarheid, ook al ben je zwak en leef je er niet naar, doe je toch niet ongestraft; als iemand trouw van de waarheid getuigt, verandert hij, vroeg of laat verandert hij. Het meest fascinerende aspect van de menselijke ervaring is de evidente verandering die optreedt in onze manier van waarnemen, van opvatten, van voorstellen, van plannen en van handelen.

(Luigi Giussani, L'io rinasce in un incontro, Milaan 2010, pp. 378-379)