Ex-rector KU Leuven: de Kerk is zich beginnen te vergissen omstreeks het jaar 11 (in de tempel van Jeruzalem? -vh)

Een onbedoeld komische opmerking c.q. freudiaanse verspreking van Dr. Baron Roger Dillemans, van 1985 tot 1995 rector en nu ererector van de KU Leuven (geciteerd in De Standaard van 17 december).
Eerst merkt journalist Filip Rogiers over Dillemans (Doctor Honoris Causa van o.m. de Catholic University of America (Washington) en Loyola College (Baltimore), ereburger van de stad Leuven, in 1991 wegens zijn grote verdiensten opgenomen in de Belgische erfelijke adel enz. enz.) fijntjes op:

De ererector zoekt het publieke forum niet op: hij onderhoudt nog altijd goede contacten met de bisschoppen. Maar hij heeft dezer dagen wel zijn intieme overtuiging. ‘Roger heeft zijn hele leven gezalfd', klinkt het in zijn omgeving, ‘nu durft hij al eens te slaan als het over de kerk gaat.'

Terzijde: komt een dergelijke plotselinge moed niet vaker voor bij groten der aarde wanneer ze met pensioen zijn?
Hoe het ook zij, Dillemans zet nu, 79 jaar oud, zijn "goede contacten" op het spel en heeft hoogstpersoonlijk het Manifest ondertekend, waarin, naar het voorbeeld van de Oostenrijkse "ongehoorzame priesters" (zie ons eerdere Een nieuwe fase, die een heldere beslissing vergt), ook Belgische katholieken pleiten voor vrouwelijk priesterschap e.d. En hij motiveert deze gedurfde beslissing als volgt:

De kerk had al veel langer en uit zichzelf haar historische fouten moeten rechtzetten. Twintig eeuwen geleden heeft ze besloten om de helft van de samenleving, de vrouwen, uit te sluiten. Tien eeuwen geleden heeft de kerk het celibaat geëist. Dat staat haaks op de essentie van de heilsboodschap en de geest van de Bergrede. Wellicht had de kerk er vandaag beter voor gestaan als ze van meet af aan de deur had geopend voor vrouwen.

Kijk, dit is een discussieniveau waar je wat aan hebt. "Twintig eeuwen geleden heeft de Kerk besloten om de vrouwen uit te sluiten". En die historische fout moet nu eindelijk rechtgezet! De fout is 2000 jaar geleden gemaakt, aan het begin van de eerste eeuw: niemand minder dan Jezus Christus zelf is haaks ingegaan tegen de essentie van de heilsboodschap en de geest van zijn eigen Bergrede! De helft van de samenleving sloot Hij uit! En wij maar denken dat Hij juist op een heel nieuwe manier met vrouwen omging... Dat de gelijkwaardigheid van vrouwen en mannen nu juist door Christus bewerkstelligd was... En dat het feit dat hij enkel zijn mannelijke apostelen tot priester aanstelt, op iets anders duidt (bijvoorbeeld op de evenzeer door Christus en de Kerk onderstreepte schoonheid van het verschil).

Dillemans opmerking is komisch, maar natuurlijk ook heel triest. Op de FKT verwachten ze een opleving van het katholicisme buiten de katholieke Kerk om. De ererector van de KU Leuven verwijt Christus dat Hij haaks tegen de geest van de Bergrede is ingegaan. Sommige mensen lijken zo vol te zijn van hun eigen gelijk dat ze elk contact met de werkelijkheid verliezen.

Over waarom de katholieke Kerk geen vrouwelijk priesterschap kent, citeren we nog een keer een passage uit het boek Licht der Welt van Benedictus XVI:

Vraag van Peter Seedorf: Die Nicht-Möglichkeit der Frauenordination in der katholischen Kirche ist durch [das oberste Lehramt] klar entschieden. [Papst Johannes Paul II. hielt 1994 kraft seines Amtes fest,] „dass die Kirche keinerlei Vollmacht hat, Frauen die Priesterweihe zu spenden, und dass sich alle Gläubigen der Kirche endgültig an diese Entscheidung zu halten haben“.
Kritiker sehen darin eine Diskriminierung. Jesus habe nur deshalb Frauen nicht zu Priesterinnen berufen, weil dies vor 2000 Jahren undenkbar gewesen wäre.

B16: Das ist Unsinn, denn die Welt damals war voller Priesterinnen. Alle Religionen hatten ihre Priesterinnen, und es war eher erstaunlich, dass es sie in der Gemeinde Jesu Christi nicht gab, was allerdings wiederum in Kontinuität mit dem Glauben Israels steht. Die Formulierung von Johannes Paul II. ist sehr wichtig: Die Kirche hat „keinerlei Vollmacht“, Frauen zu weihen. Es ist nicht so, dass wir sagen, wir mögen nicht, sondern: Wir können nicht. Der Herr hat der Kirche eine Gestalt gegeben mit den Zwölfen – und in deren Nachfolge dann mit den Bischöfen und den Presbytern, den Priestern. Diese Gestalt der Kirche haben nicht wir gemacht, sondern sie ist von Ihm her konstitutiv. Dem zu folgen ist ein Akt des Gehorsams, eines in heutiger Situation vielleicht mühsamen Gehorsams. Aber gerade dies ist wichtig, dass die Kirche zeigt: Wir sind kein Willkürregime.
Wir können nicht machen, was wir wollen. Sondern es gibt einen Willen des Herrn für uns, an den wir uns halten, auch wenn dies in dieser Kultur und dieser Zivilisation mühsam und schwierig ist. Im Übrigen gibt es so viele große, bedeutende Funktionen der Frauen in der Kirche, dass von Diskriminierung nicht gesprochen werden kann. Das wäre dann der Fall, wenn das Priestertum eine Art Herrschaft wäre, während es doch ganz Dienst sein soll. Wenn man sich die Kirchengeschichte ansieht, so ist die Bedeutung der Frauen – von Maria an über Monika bis herauf zu Mutter Teresa – so eminent, dass die Frauen das Bild der Kirche in vielerlei Hinsicht mehr prägen als die Männer.