Religie is niet uit te roeien, vrijheid van religie wel

Uit een ook verder lezenswaardig stuk van Arabist Hans Jansen op Hoeiboei over de effecten van een religiemonopolie (men leze over het thema van deze blogtitel ook mijn Vage religie bevordert fanatisme):

Onderwijs, media, ziekenverpleging en liefdadigheid waren nog niet zo lang geleden in de handen van de kerkelijke organisaties. De supermoderne geëmancipeerde liefhebbers van de supermoderne geëmancipeerde staat hebben die dingen daar weggehaald, soms niet eens zo lang geleden, en ze ondergebracht bij het corps van overheidsambtenaren. De kerkelijke bestuurders hebben te weinig nagedacht over welke gevolgen dat zou hebben. Ze hadden dat natuurlijk nooit goed moeten vinden. Maar het zal in eerste instantie wel gunstig voor de kerkelijke begroting geweest zijn.
De gevolgen van die herschikking mogen er wezen: verlies van positie en maatschappelijke invloed voor de religieuze organisaties; een algemeen verlies van maatschappelijke coherentie; minder vrijheid voor de onderdanen (er waren veel kerken maar er is maar één overheid); verlies van sociale kontakten; zinloze steeds verdergaande schaalvergroting; vereenzaming; maar vooral: een enorme toename van de macht van de staat die zich heeft meester gemaakt van de taken die traditioneel door een aantal verschillende kerken werd vervuld.
Kijk nog even terug naar de haat die Pechtold (D66) uitstraalde toen hij debatteerde over de Kunduz-coalitie met Kees van der Staay, zijn collega van de SGP, en het is ook op emotioneel vlak helemaal duidelijk waar het om gaat. De één is een ouderwets mild mens, hij zoekt het goede, gelooft in God en heeft zo zijn gedachten over de staat, zeker als Kunduz regeert; de ander is verbeten, gelooft niet in God maar wél in de staat die volgens hem almachtig, algoed, alwetend en alomtegenwoordig is, of hoort te zijn, net als God zelf vroeger. Terzijde, het is opvallend hoe Pechtold steeds meer op de acteur Peter Sellers (1925-1980) is gaan lijken.