Een gebeurtenis kan niet in crisis raken

Uit een interview met de priester Luigi Giussani (1922-2005) uit 1992:

Don Giussani, hoe gaat het?

Nu ik bijna zeventig ben, begin ik te beseffen hoe reëel de haat jegens christenen is. De haat van de wereld, waarover Jezus Christus sprak in hoofdstuk 15 van het Johannesevangelie: "Als de wereld u haat, weet dan dat zij Mij voor u gehaat heeft. Indien gij van de wereld waart, zou de wereld het hare liefhebben; maar omdat gij niet van de wereld zijt, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat de wereld uit. Herinnert u het woord dat ik u gezegd heb: een dienaar is niet meer dan zijn heer. Indien zij Mij vervolgd hebben, zullen ze ook u vervolgen". Ik zie de tekens van deze vervolging.

Een subtiele vervolging, een culturele marginalisering...

Niks subtiel. Ik bedoel echt een vervolging.

Een echte vervolging?

Ja. De woede van de wereld verheft zich vandaag niet tegen het woord Kerk, blijft rustig ook bij het idee dat iemand zich katholiek noemt, of voor de figuur van de paus, neergezet als morele autoriteit [dit gaat over Italië in 1992]. Er is zelfs een formele, ja oprechte eerbied. De haat ontketent zich - nog ternauwernood ingehouden, maar binnenkort barst ze los - tegen katholieken die zich als zodanig opstellen, katholieken die zich bewegen in de eenvoud van de Traditie.

Wat bedoelt u?

Wat is het Christendom? Eén: God die mens geworden is, gestorven en verrezen is, en leeft temidden van ons. Twee: het feit dat deze gebeurtenis niet verzwegen kan worden, verkondigd moet worden; het is zo eenvoudig: daarvoor zijn de christenen uitgekozen, voor de missie. Welnu, dat God mens geworden is, - erger nog - dat men Hem wil verkondigen, kan niet geaccepteerd worden, is iets onverdraaglijks. Juist zoals Jezus zei: "Ze zullen u vervolgen... gij zijt niet van de wereld". [...]

En dus: oorlog?

Vrede! Vrede! Met kwellingen, zelfs in oorlog, maar: vrede. Wie de genade heeft ontvangen deel te hebben aan de christelijke ervaring weet het goed. Er bestaat niets dat vergelijkbaar is met deze vriendschap omwille van de bestemming. Niets maakt ons bang. Zelfs de crisis van de Kerk niet. Giacomo kardinaal Biffi heeft me verteld dat hij iets ontdekt heeft wat me - moet ik zeggen - niet onvoorbereid vond. Namelijk dat het Christendom geen religie is maar een gebeurtenis: de menswording, dood en verrijzenis van Jezus Christus. En Biffi zei: een gebeurtenis kan niet in crisis raken: ze is er. En dit feit, zou ik willen zeggen, dwingt ons grootmoedig te zijn. Kafka zegt in zijn Dagboek: "Ook als de redding niet komt, wil ik ze toch op elk moment waardig zijn". Een heilige spreekt zo. Alleen hiervoor zijn wij uitgekozen, voor de missie. Dat deze redding, die de persoon van Christus is, ontmoet kan worden.

Wat is onze taak dan?

Getuigen van Christus. Van Hem getuigen, gebruik makend van de instrumenten van het eigen beroep. Ook als dat beroep is: ongeneeslijk ziek op bed liggen.

(Uit: Un avvenimento di vita, cioè una storia. Interviste e conversazioni con Luigi Giussani, Il Sabato, Rome 1992, pp. 103-107)