Artikel van Nausicaa Marbe in de Volkskrant, over het Nationaal Comité 4 en 5 mei, dat hard op weg is "definitief op de groeiende lijst instituties [te kunnen] die het tegenovergestelde doen van wat ze moeten" (zie ook bijv. Lege huls of Hoe het kan dat anno 2012...).
P.S. Het ongediscrimineerd doorvoeren van het non-discriminatiebeginsel op alle niveaus (in filosofische termen: de systematische ontkenning van de waarde van het beginsel van non-contradictie) betekent het einde van het denken en de legitimering van een weergaloos geweld tegen het individu.
In dat gedicht gaat het om een moeder van 11 kinderen; vieren waren er bij het verzet; die ene was aan het Oostfront. Maar zij, de moeder, hield van alle 11. Aan wie doet ons dat denken?
BeantwoordenVerwijderen