De paus legt uit wat de betekenis is van een verschijning, en zegt verder dat de grootste "vervolging" (niet: "(be)dreiging" (Trouw), "aanvechting" (ND) of "kwelling" (de Volkskrant)) van de Kerk niet komt van vijanden van buiten, maar ontstaat uit de zonde in de Kerk zelf.
Allereerst wil ik er mijn vreugde over uiten naar Fatima te gaan om te bidden tot Onze Lieve Vrouw van Fatima, die voor ons een teken is van de aanwezigheid van het geloof; dat juist uit de kleinsten een nieuwe kracht van het geloof geboren wordt, dat zich vervolgens niet beperkt tot de kleinsten, maar een boodschap heeft voor de hele wereld en de geschiedenis raakt en verlicht in het heden. Bij de presentatie [van de boodschap van Fatima] in 2000, zei ik dat een verschijning een bovennatuurlijke impuls kent, die niet enkel voortkomt uit het voorstellingsvermogen van de persoon, maar werkelijk van de Maagd Maria, van het bovennatuurlijke, en dat een dergelijke impuls binnentreedt in een subject en zich uitdrukt binnen de mogelijkheden van het subject. Het subject wordt bepaald door zijn historische, persoonlijke en temperamentele condities en vertaalt het bovennatuurlijke daarom binnen zijn voorstellings- en uitdrukkingsmogelijkheden; maar in deze uitdrukkingen, gevormd door het subject, verbergt zich een inhoud die verder gaat, dieper ligt, en die we pas in de loop van de geschiedenis in heel haar diepte kunnen zien, een diepte die - zouden we kunnen zeggen - "gekleed" is in dit visioen dat zich aan concrete personen heeft voorgedaan. Ik zou ook hier nogmaals willen zeggen dat, naast dit grote visioen van het lijden van de paus, dat in de eerste plaats verwijst naar paus Johannes Paulus II, er toekomstige realiteiten van de Kerk zijn weergegeven, die geleidelijkaan groeien en zich laten zien. Daarom is het waar dat in het visioen, naast het moment dat er aangegeven wordt, gesproken wordt over, men de noodzaak ziet van een lijdensweg van de Kerk, die uiteraard wordt weerspiegeld in de persoon van de paus, maar de paus staat voor de Kerk en het is dus lijden van de Kerk dat aangekondigd wordt. De Heer heeft ons gezegd dat de Kerk altijd zou lijden, op verschillende manieren, tot het einde van de wereld. Het is belangrijk dat de boodschap, het antwoord van Fatima, zich in wezen niet richt op bijzondere devoties, maar op het fundamentele antwoord zelf, dat wil zeggen voortdurende bekering, boete, gebed, en de drie hoofddeugden: geloof, hoop en liefde. Hier zien we het echte en fundamentele antwoord dat de Kerk moet geven, dat wij, ieder van ons, moet geven in deze situatie. Eén van de nieuwe dingen die we vandaag de dag kunnen ontdekken in deze boodschap is het feit dat de aanvallen op de paus en op de Kerk niet enkel van buiten komen, maar dat het lijden van de Kerk juist van binnen de Kerk zelf komt, van de zonde die er binnen de Kerk bestaat. Ook dit hebben we altijd geweten, maar vandaag de dag zien we het op een werkelijk angstaanjagende manier: de grootste vervolging van de Kerk komt niet van vijanden van buiten, maar ontstaat uit de zonde in de Kerk. De Kerk heeft het dus ten zeerste nodig opnieuw te leren boete te doen, zuivering te accepteren, van de ene kant te leren zich te laten vergeven, maar ook de noodzaak te leren van rechtvaardigheid. Vergeving vervangt niet de rechtvaardigheid. In één woord, we moeten opnieuw iets zeer wezenlijks leren: bekering, gebed, boete en de theologische deugden. Zo antwoorden we en worden we realistisch; wetend dat het kwaad steeds zal aanvallen, van binnenuit en van buitenaf, maar ook dat steeds de krachten van het goede aanwezig zijn en dat, uiteindelijk, de Heer sterker is dan het kwaad. En Onze Lieve Vrouw is voor ons de zichtbare, moederlijke garantie van Gods goedheid, die altijd het laatste woord in de geschiedenis is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten